Είμαστε όλοι το ίδιο ελεύθεροι; Φτωχοί και πλούσιοι; Εργαζόμενοι και άνεργοι; «Δικτυωμένοι» και μη; Είναι κανείς ελεύθερος όταν αγωνίζεται για τα χρειώδη; Όταν δεν διαθέτει παρά το ελάχιστο της οικονομικής αυτονομίας; Αργά ή γρήγορα αυτά τα ερωτήματα, παραμελημένα για καιρό, θα επανέλθουν στην επικαιρότητα. Η απροσδόκητη φτώχεια και υπανάπτυξη, η εκτίναξη της ανεργίας, αλλά και η απουσία ενός οράματος για το μέλλον, μας υπενθυμίζουν καθημερινά, έμπρακτα, με πρωτόγνωρη ενίοτε βαναυσότητα, το ότι η ελευθερία στα λόγια δεν αρκεί.