αστέρια που τρεμοπαίζουν ‘[…]maybe that’s what life is, a wink of the eye and winking stars’ Jack Kerouac Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα γινόμουν ένα από εκείνα τα άτομα που κάνουν διάδρομο. Όμως κοίτα τώρα: τρέχω στον διάδρομο που οι γονείς μου έβαλαν στο μέρος εκείνο που κάποτε ήταν το παιδικό μου δωμάτιο, μπορεί και…
μυριάδες αστέρια είμαι μα πάνω απ’ όλα το σκοτεινό κενό (από την ενότητα-ποίημα «Ορατόριο») Ο άνθρωπος είναι εξίσου αστερόσκονη (στο χέρι του είναι να χαρεί την αγάπη και την καλοσύνη) όσο και σκοτάδι (που αντανακλάται στον τρόπο που έχει κατασκευάσει τον κόσμο τον οποίο κατοικεί). Την ανθρώπινη φύση αλλά και την κοινωνική κατασκευή της του…
Γνωστές οι δυστοπικές συνθήκες στις οποίες τοποθετεί τους ήρωές της η Βασιλική Ηλιοπούλου και Το αθώο δεν αποτελεί εξαίρεση. Τι γίνεται λοιπόν όταν το μικρό αδερφάκι ενός 6χρονου παιδιού χάνεται από προσώπου γης; Και, λίγο μετά, η μητέρα του αυτοκτονεί μην μπορώντας να αντέξει το βάρος της απουσίας; Το παιδί καταλήγει στο ορφανοτροφείο ρημαγμένο και…
Τι να γράψω για το βιβλίο του Νικόλα; Τι, που δεν έχει ειπωθεί ήδη; Δεν ξέρω. Κάτι θέλω όμως να γράψω. Γράφω αυτό το κείμενο με φόβο. Γράφω αποσπασματικά. Νιώθω συγκίνηση με αυτό το βιβλίο. Δυσκολεύομαι να δομήσω τη σκέψη μου. Ζητώ συγγνώμη εκ των προτέρων. Η ποίηση του Νικόλα είναι όμορφη. Είναι δουλεμένη με…
Οι μικρές κανίβαλες (χωρίς κεφαλαία τα αρχικά και στο πρωτότυπο) είναι το comeback της Νίκης Χαλκιαδάκη, 10 χρόνια μετά τη συλλογή της Ανάσκελη με πυρετό που είχε τύχει ενθουσιώδους υποδοχής και ήταν υποψήφια για το κρατικό βραβείο ποίησης. Και είναι ένα comeback συγκλονιστικό. Το ποιητικό υποκείμενο ξέρουμε ότι μπορεί να είναι άλλο από τον εκάστοτε…
«Ιστορίες από ένα περασμένο μέλλον» (εκδ. Κίχλη, 2022) τιτλοφορείται η πρόσφατη συλλογή διηγημάτων του Μιχάλη Μακρόπουλου και η σκέψη αναπόφευκτα σταματά στη λέξη «περασμένο». Την επιλογή της δικαιολογούν οι ιστορίες που διαδραματίζονται στα δυστοπικά και ανοίκεια περιβάλλοντα του βιβλίου, εντός των οποίων όμως πυροδοτούνται οι εξαιρετικά οικείες αντιδράσεις των ανθρώπων που τα κατοικούν. Υπό την…
Μικρή έρευνα για την ποίηση που γράφεται από τις γυναίκες του Αφγανιστάν, ιδίως τις Παστούν, μολονότι απαγορεύεται.
H Idra Novey είναι μια Αμερικανίδα ποιήτρια που οι γονείς της, εμπνευσμένοι από την Ύδρα, θέλησαν να της δώσουν ελληνικό όνομα.
Ο Άη-Βασίλης και το προσφυγόπουλο Κρατούσα τη φούχτα του σφιχτά στην καρδιά μου Όχι λιγότερο κρύωνε πολύ ως το κόκαλο Περονιάζει ωκεανός το άδειο του βλέμμα… Προσφυγόπουλο… Άρμεξε το μεδούλι του χειμώνας Στην αγκαλιά μου κόκκινη γούνα τυλίγει το Μπλαβί του μειδίαμα Εγώ ναι ο Άη-Βασίλης Στο δρόμο για τη Γη της Επαγγελίας… Το ψάρευα…
Ανήμερα Χριστούγεννα για τον Θοδωρή μου «Θέλω ένα “ραγδοφωνάκι”», είπε ενώ οι μάγοι εσαεί προσέφεραν στη χάρη Του σμύρνα, λιβάνι και χρυσό. Το ‘βαλε στα βραχέα, στα μακρά και στα FM. Ανάμεσα σε ροκ, σε ραπ και γιορτινούς ήχους χαρμόσυνους, παράταιρη ξεπήδησε η είδηση, πως: «…ανάμεσά τους είκοσι τέσσερα παιδιά στην πάλη με τα κύματα…
Η ADA LIMÓN (γεν. 1976 στην Καλιφόρνια) είναι Αμερικανίδα ποιήτρια, η πρώτη γυναίκα λατινικής καταγωγής που κατέλαβε ποτέ τη θέση της ποιήτριας (Poet Laureate) των ΗΠΑ. Η ανακήρυξή της έγινε στις 12 Ιουλίου 2022 από τη Βιβλιοθηκονόμο του Κογκρέσου. Έχει εκδώσει επτά ποιητικές συλλογές, μεταξύ αυτών τη συλλογή The Carrying (2018), που κέρδισε το National…
Εικοστός κόσμος, όπως λέμε εικοστός αιώνας και μάλιστα σε όλη του τη φρίκη. Κι έτσι, η φράση του Βιτγκενστάιν στην προμετωπίδα της συλλογής – κομψότατης αισθητικά, όπως όλες ανεξαιρέτως οι ποιητικές συλλογές των εκδόσεων Πόλις – αποτελεί ειρωνεία, αφού το θέμα της δεύτερης είναι ο παραλογισμός του πολέμου, δηλαδή η επιτομή τού ό,τι κάνει έναν…