Ποίηση των γυναικών του Αφγανιστάν
Μικρή έρευνα για την ποίηση που γράφεται από τις γυναίκες του Αφγανιστάν, ιδίως τις Παστούν, μολονότι απαγορεύεται.
«Το βλέμμα σου, κόσμε» της Ίντρα Νόβι
H Idra Novey είναι μια Αμερικανίδα ποιήτρια που οι γονείς της, εμπνευσμένοι από την Ύδρα, θέλησαν να της δώσουν ελληνικό όνομα.
Το ποίημα της Πρωτοχρονιάς: “Ο Άη-Βασίλης και το προσφυγόπουλο” της Βιβής Κοψιδά-Βρεττού
Ο Άη-Βασίλης και το προσφυγόπουλο Κρατούσα τη φούχτα του σφιχτά στην καρδιά μου Όχι λιγότερο κρύωνε πολύ ως το κόκαλο Περονιάζει ωκεανός το άδειο του βλέμμα… Προσφυγόπουλο… Άρμεξε το μεδούλι του χειμώνας Στην αγκαλιά μου κόκκινη γούνα τυλίγει το Μπλαβί του μειδίαμα Εγώ ναι ο Άη-Βασίλης Στο δρόμο για τη Γη της Επαγγελίας… Το ψάρευα…
Tο ποίημα των Χριστουγέννων: “Ανήμερα Χριστούγεννα” της Αγγελικής Σιδηρά
Ανήμερα Χριστούγεννα για τον Θοδωρή μου «Θέλω ένα “ραγδοφωνάκι”», είπε ενώ οι μάγοι εσαεί προσέφεραν στη χάρη Του σμύρνα, λιβάνι και χρυσό. Το ‘βαλε στα βραχέα, στα μακρά και στα FM. Ανάμεσα σε ροκ, σε ραπ και γιορτινούς ήχους χαρμόσυνους, παράταιρη ξεπήδησε η είδηση, πως: «…ανάμεσά τους είκοσι τέσσερα παιδιά στην πάλη με τα κύματα…
«Εικοστός κόσμος» του Δημήτρη Πέτρου
Εικοστός κόσμος, όπως λέμε εικοστός αιώνας και μάλιστα σε όλη του τη φρίκη. Κι έτσι, η φράση του Βιτγκενστάιν στην προμετωπίδα της συλλογής – κομψότατης αισθητικά, όπως όλες ανεξαιρέτως οι ποιητικές συλλογές των εκδόσεων Πόλις – αποτελεί ειρωνεία, αφού το θέμα της δεύτερης είναι ο παραλογισμός του πολέμου, δηλαδή η επιτομή τού ό,τι κάνει έναν…
Συνέντευξη του Ντομ Χάντερ
Ο Ντομ Χάντερ, συγγραφέας του συγκλονιστικού βιβλίου CHAV | Αλληλεγγύη από τα υπόγεια, βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για να το παρουσιάσει προσκεκλημένος του βιβλιοπωλείου “Ακυβέρνητες Πολιτείες”. Ο Ντομ Χάντερ μεγάλωσε στο περιθώριο, κακοποιήθηκε σεξουαλικά από το ίδιο τον παππού και τον πατέρα του όταν ήταν μόλις 4-5 ετών, αργότερα στα 11-13 του τον εξέδιδε η ίδια του…
“Ρου” της Kim Thúy (σε μετάφραση Δάφνης Κιούση)
Το Ρου είναι η αφήγηση μιας Βιετναμέζας που βρέθηκε, στα μέσα της δεκαετίας του 1970, από τη Σαϊγκόν αρχικά στη Μαλαισία και κατόπιν στον Καναδά. Εξαιτίας του εμφυλίου στο Βιετνάμ, πολλοί boat people έκαναν τότε ό,τι μπορούσαν για να εγκαταλείψουν τη χώρα, μη διστάζοντας να ριχτούν στη θάλασσα για να διασχίσουν τον κόλπο του Σιάμ,…
Λογοτεχνία ή ποπ κουλτούρα; Για το βιβλίο “Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες” της Ντέλια Όουενς
Το συγκεκριμένο βιβλίο προσωπικά το διάβασα πέρυσι, ωστόσο φέτος είναι που παρατήρησα έναν παροξυσμό σχετικά με αυτό: όλοι ήθελαν να το διαβάσουν και, αφού το διάβαζαν, όλοι ήθελαν να το προτείνουν στους άλλους. Έγινε μάλιστα και ταινία, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Πολλοί, αντίθετα, ήταν εκείνοι που διαμαρτύρονταν για τη δημοφιλία του βιβλίου, μην μπορώντας να…
Μια απίστευτα καλή εφαρμογή wellness στο κινητό σας: Aura
Στο στίγμαΛόγου γράφουμε κυρίως για βιβλία και δη έντυπα. Συνήθιζα λοιπόν να γράφω κάποιες μέρες για βιβλία εσωτερισμού ή/και self-help, κυρίως παλιότερες εκδόσεις, από τη μεγάλη συλλογή τέτοιων βιβλίων που έχω στη βιβλιοθήκη μου. Ώσπου ανακάλυψα ότι τα κείμενα έχουν πλέον μετακινηθεί σε νέους διαύλους, ευκολότερα προσβάσιμους, πιο οικονομικούς και σίγουρα διαφορετικούς – ίσως και…
Για το συγκλονιστικό βιβλίο “Ο δικός της καθρέφτης” της Γεωργίας Συλλαίου
Μόνο 134 σελίδεςˑ δύο αφηγήτριες και μια τρίτη γυναίκα που είναι η αδιαμφισβήτητη πρωταγωνίστριαˑ μια ιστορία φρίκης που ο αναγνώστης δεν την αντιλαμβάνεται ως τέτοια παρά μόνο στο τέλος: τότε που η εκκωφαντική αλήθεια σκίζει τον εσωτερικό του κόσμο σαν χαρτί – κάπως σαν την ιστορία με το 12χρονο κοριτσάκι στα Σεπόλια που απασχολεί τη…
“Γκρίζες μέλισσες” του Αντρέι Κούρκοφ
Ο Αντρέι Κούρκοφ είναι ουκρανός συγγραφέας που γεννήθηκε στο Λένιγκραντ, αλλά από τα παιδικά του χρόνια ζει στο Κίεβο. Γράφει τα βιβλία του στα ρωσικά. Οι Ουκρανοί τον αγαπούν βέβαια πολύ, μα δεν του συγχωρούν που γράφει στα ρωσικά, ενώ οι Ρώσοι, από την πλευρά τους για τους δικούς τους λόγους, τον θεωρούν αποστάτη. Ο…
“Ονειρεύτηκα τη Σανγκάη” του Γιάννη Ξανθούλη
Δεν είχα ακούσει τίποτα για το βιβλίο, όταν το αγόρασα. Είδα απλώς το όνομα του Γιάννη Ξανθούλη, στον οποίο οφείλω μερικά από τα πιο ωραία μου αναγνώσματα ελληνικής πεζογραφίας. Και, όταν άρχισα να το διαβάζω, έπεσα από τα σύννεφα. Μα, είναι δυνατόν ο Ξανθούλης να μιλάει για πορνό; Τα είχα χαμένα μέχρι την πρώτη φορά…