της Μαρίας Δεναξά
Oποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις απ’ όσα θα διαβάσετε παρακάτω, είναι εντελώς συμπωματική. Ωστόσο, έχουν απόλυτη σχέση με τη γαλλική πραγματικότητα που είναι σοκαριστική.
Στη Γαλλία για περισσότερο από τρεις εβδομάδες, εργαζόμενοι που εμπαίζονται από τους επικεφαλής των συνδικάτων, την εργοδοσία και την κυβέρνηση, έκαναν απεργιακές κινητοποιήσεις διεκδικώντας καλύτερους μισθούς, επειδή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στον ασυγκράτητο πληθωρισμό κι όλα τα κακώς κείμενα που επέφερε η τελευταία διετία.
Την ίδια ώρα, σε απεργία διαρκείας προχώρησαν οι εργαζόμενοι στους πυρηνικούς σταθμούς της χώρας που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια, με αποτέλεσμα ο έτσι κι αλλιώς δύσκολος χειμώνας να προμηνύεται κρύος, σκοτεινός κι απρόβλεπτος για εκατομμύρια Γάλλους, σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις του πολέμου δια αντιπροσώπων στην Ουκρανία.
Pénurie d’essence:grève reconduite à la raffinerie Esso de Gravenchon pour un 22eme jour. « Elisabeth Borne ne peut pas nous réquisitionner. Nous ne bloquons rien. Nous exerçons un droit constitutionnel de grève » disent en chœur les délégués CGT & FO à @LCI @TF1Info #toutestpol pic.twitter.com/9sFInHCBab
— Paul Larrouturou (@PaulLarrouturou) October 11, 2022
Στον πειρασμό των επαναλαμβανόμενων απεργιών, μπήκαν κι άλλοι εργαζόμενοι από άλλους επαγγελματικούς κλάδους, που την προηγούμενη Κυριακή υποστήριξαν τις κινητοποιήσεις της αριστεράς και την Τρίτη την απεργία που κήρυξαν 4 μεγάλα συνδικάτα. Με την οργή λοιπόν των Γάλλων να χτυπάει κόκκινο, ο Μακρόν δίνει την εντύπωση πως περπατάει πάνω σε αναμμένα κάρβουνα.
Όμως τα φαινόμενα απατούν! Ποιος δίνει σημασία στον «λαουτζίκο»; Ποιος παίρνει σοβαρά το «πόπολο»;
Τα συνδικάτα; Το μόνο που νοιάζει τους επικεφαλής τους, είναι να δείξουν πως κάτι κάνουν ευνοώντας σε αρκετές περιπτώσεις τα σχέδια της κυβέρνησης. Με μια καλή δουλίτσα στο τέλος της θητείας τους σε κάποιο μεγάλο οργανισμό μέχρι τη σύνταξη – αν θα την πάρουν ποτέ με αυτά που ετοιμάζει ο Μακρόν – ενορχηστρώνουν κινητοποιήσεις και απεργίες, ώστε να διοχετεύεται λίγο η οργή του κόσμου που πιστεύει πως κάτι κάνει…
https://twitter.com/482O147O78O87/status/1582474747031343104?s=20&t=3yyR2ZsRW5jM3s25NsvaKg
Το μεγαλύτερο συνδικάτο, η CFDT, που πρόσκειται στον Μακρόν και είναι φιλοεργοδοτικό, δεν κάλεσε τα μέλη του σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Έκρινε πως οι διαδηλώσεις δεν συνεισφέρουν στην αύξηση των μισθών. Οι επικεφαλής τους στα διυλιστήρια τα βρήκαν με την εργοδοσία για μια μισθολογική αύξηση της τάξης του 7% την οποία καθημερινά η ακρίβεια αποδυναμώνει…
https://twitter.com/Babar_le_Rhino/status/1582400060905918464?s=20&t=3yyR2ZsRW5jM3s25NsvaKg
Ο Φιλίπ Μαρτινέζ, επικεφαλής του συνδικάτου της CGT, το οποίο υποτίθεται πως είναι σκληροπυρηνικό και αντιπροσωπεύει τους χαμηλόμισθους κυρίως, πριν ξεσπάσουν οι απεργίες, συνάντησε τον Εμμανουέλ Μακρόν στο Ελιζέ, ενώ το προηγούμενο διάστημα τον στήριξε προεκλογικά, παρόλο που γνώριζε τις προθέσεις του για τη μη ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης και την εμμονή του για την αντιλαϊκή συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση. Όμως, πώς αλλιώς θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη συνδικαλιστική του ηγεμονία; Έτσι στις επιτάξεις των εργαζομένων στα διυλιστήρια, που ουσιαστικά έβαλαν τέλος στις απεργίες -ίσως προσωρινά- η φωνή του σχεδόν δεν ακούστηκε.
Εκτός από τα συνδικάτα, με την απόγνωση των Γάλλων παίζουν και τα κόμματα που έχουν διακοσμητικό ρόλο πλέον στο κοινοβούλιο. Η ακροδεξιά Λεπέν διευκολύνει τον Μακρόν να κάνει τη «βρώμικη δουλίτσα», την οποία όμως καλύπτει μεθοδικά με την ακραία ρητορική της που υπνωτίζει τους Γάλλους που τα έχουν χαμένα.
Πρόσφατο παράδειγμα εμπαιγμού των πολιτών είναι το επεισόδιο με τις ξεχωριστές προτάσεις μομφής που υπέβαλλαν η αριστερή αντιπολίτευση και η ακροδεξιά κατά της κυβέρνησης Μακρόν, η οποία νομοθετεί αντιλαϊκά μέτρα μέσα στον προϋπολογισμό λιτότητας του 2023 και στον προϋπολογισμό για την κοινωνική ασφάλιση, με τη βοήθεια συνταγματικής διάταξης, καταργώντας την εθνοσυνέλευση.
Οι προτάσεις μομφής ήταν ευθύς εξαρχής και εν γνώσει των κομμάτων καταδικασμένες να απορριφθούν, καθώς δεν υπάρχει ενιαίο αντιπολιτευτικό μέτωπο για να τις υποστηρίξει.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα και με τέτοιες ενέργειες, η εικόνα της αριστερής αντιπολίτευσης αμαυρώνεται και ο λόγος της δεν πείθει. Επιπροσθέτως, οι Γάλλοι τής χρεώνουν τα λάθη του παρελθόντος και κυρίως στον Ζαν Λικ Μελανσόν, το γεγονός πως επέτρεψε στον Εμμανουέλ Μακρόν να κερδίσει μια δεύτερη προεδρική θητεία, καθώς δεν έκανε καμία προσπάθεια συσπείρωσης της αριστεράς, παρά μόνο μετά τις προεδρικές εκλογές.
Γιατί οι Γάλλοι είναι χαμένοι από χέρι όποιον κι αν ψηφίσουν.
Βέβαια, στην άσχημη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Γαλλία, μεγάλη ευθύνη έχουν τα ΜΜΕ που έπαψαν να είναι ανεξάρτητα, έγιναν συστημικά και η φωνή των αφεντάδων τους. Οτιδήποτε και να συμβεί στη Γαλλία, από βιασμό, γυναικοκτονία μέχρι και τη γάτα που πάτησε το τρένο, πάντα εντεταλμένοι «δημοσιογράφοι» θα βρουν μια αφορμή για να αποδομήσουν με ιδιαίτερο ζήλο τους αντιπάλους του Μακρόν, ακροδεξιούς ή αριστερούς. Με μια ιδιαίτερη αδυναμία όμως στην Ανυπότακτη Γαλλία, το κόμμα του Μελανσόν που εκλογικά δείχνει επίσης να έχει ρεύμα.
Pénuries de carburant, grève des transports: inquiétudes pour les vacances de la Toussainthttps://t.co/Mvku1MbTIw pic.twitter.com/BfqSG0eUzk
— BFMTV (@BFMTV) October 16, 2022
Μεγάλα γεγονότα όπως ήταν οι απεργίες στα διυλιστήρια ή οι ογκώδεις διαδηλώσεις κατά της ακρίβειας και η άγρια αστυνομική καταστολή, υποβαθμίστηκαν και σε ορισμένες περιπτώσεις εξαφανίστηκαν από την επικαιρότητα. Επί πολλές ημέρες, μεγάλο μέρος της ειδησεογραφίας καταλάμβανε η άγρια δολοφονία, έως και την παραμικρή λεπτομέρεια, ενός 12χρονου κοριτσιού.
– Ναι αλλά τον Μακρόν τον ψήφισαν, είναι ο συνηθισμένος αντίλογος.
– Γιατί είχαν άλλη επιλογή; η ανταπάντηση.
Απέναντι στην ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν και τον ακροκεντρώο Μακρόν, απέναντι στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, οι Γάλλοι νόμιζαν πως επέλεξαν τη λιγότερο χειρότερη επιλογή. Για άλλη μια φορά λειτούργησαν με δημοκρατικά αντανακλαστικά και για άλλη μια φορά εξαπατήθηκαν, με τη βοήθεια του μηντιακού επηρρεασμού. Η Σκύλλα μπορεί να αποκλείστηκε από το προεδρικό αξίωμα, η Χάρυβδη όμως με τα επικοινωνιακά τεχνάσματα κατάφερε να φανεί «αρνάκι» και να μπεί στο Ελιζέ, ώστε να αποτελειώσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο από το γαλλικό κράτος πρόνοιας, από την πατρίδα της γέννησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, από τη συνοχή και το μεγαλείο αυτού του θαυμάσιου γαλλικού λαού.
Και όπως προαναφέρθηκε, υπεύθυνα σε μεγάλο βαθμό για αυτά που συμβαίνουν στη Γαλλία και τη γαλλική κοινωνία, είναι ο ισοπεδωτικός ρόλος των ΜΜΕ. Από οξυγόνο της Δημοκρατίας, κατάντησαν Μεγάλος Αδερφός και εργαλείο μιας καταστροφικής προπαγάνδας, υπαγορευμένη από τρίτα πανίσχυρα κέντρα εξουσίας, τα οποία επέβαλαν τον Μακρόν, για να εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντά τους και απέκλεισαν την ανάδειξη οποιασδήποτε άλλης πολιτικής εναλλακτικής, πέρα των άκρων.
Παράλληλα συνέβαλαν καθοριστικά στην αποδόμηση των παραδοσιακών κομμάτων της δεξιάς και της αριστεράς και στη συστηματική αποσιώπηση τρομερών σκανδάλων με πρωταγωνιστές επιχειρηματίες και πολιτικούς, οι οποίοι λυμαίνονται τη χώρα και καταδικάζουν σε ακραία φτωχοποίηση τους πολίτες που τους εμπιστεύθηκαν, αφού πρώτα κατέστησαν διακοσμητικό το κοινοβούλιο.
Με αυτά τα δεδομένα της πολιτικής και συνδικαλιστικής συγκάλυψης, οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας στη Γαλλία, θα καταπνίγεται. Οποιαδήποτε άλλη δημοκρατική δύναμη που πάει να αναδειχθεί θα αποδομείται. Οποιαδήποτε επικριτική φωνή θα φιμώνεται από τον Μεγάλο Αδερφό, μέχρι ο πολύ λίγος για τις περιστάσεις Μακρόν ολοκληρώσει το καταστροφικό έργο που του έχουν αναθέσει με αντάλλαγμα τον θώκο της εξουσίας και ποιος ξέρει τι άλλο.
Η μόνη λύση απέναντι στο ζοφερό μέλλον, έτσι όπως διαγράφεται και που όμως δεν επιθυμεί η πλειοψηφία, είναι ίσως η πνευματική υπέρβαση, η οποία θα επιτρέψει να γίνει κατανοητή η ακραία χειραγώγηση και θα οδηγήσει στην απαραίτητη συσπείρωση, ώστε να αντικρούσει αυτό που όλοι αφουγκράζονται πως έρχεται.
Η διαμαρτυρία στις μέρες μας έχει γίνει μια διέξοδος για αυτούς που υπομένουν.
Οι ελεύθεροι διεκδικούν…
Αφού βρεθήκατε στη σελίδα μας, θα θέλαμε να σας ζητήσουμε μια χάρη. Κάθε μέρα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι διαβάζουν και υποστηρίζουν το δημοσιογραφικό μας περιεχόμενο, το οποίο στόχος μας είναι να είναι πάντα προσβάσιμο σε όλους, ασχέτως οικονομικής ή κοινωνικής κατάστασης.
Το περιεχόμενο που παράγουμε βασίζεται μόνο στις δικές μας αποφάσεις, στη δική μας κρίση και δεν επηρεάζεται από διαφημίσεις ή από τις προτιμήσεις ιδιοκτητών, πολιτικών ή μετόχων. Η συντακτική μας ομάδα δρα ανεξάρτητα, έχοντας ως βασική αξία ότι πρέπει να δίνουμε φωνή σε όσους δεν ακούγονται αρκετά και να ασκούμε πιέσεις στους ισχυρούς. Και αυτό είναι το στοιχεία που μας διαφοροποιεί από άλλα Μέσα Ενημέρωσης, ειδικά σε μια εποχή όπου η ύπαρξη μιας διαφανούς και ανεξάρτητης δημοσιογραφίας είναι κρίσιμη. Η υποστήριξή σας μας δίνει δύναμη και μας επιτρέπει να δουλεύουμε με τον τρόπο που το κάνουμε μέχρι τώρα.
Στηρίξτε τη Δημοσιογραφία έστω και με €5 - θα σας πάρει μόνο ένα λεπτό. Ευχαριστούμε.
