Τα τελευταία χρόνια, πλέον, τα πλήγματα στην εικόνα και στην έννοια της δημοσιογραφίας είναι αλλεπάλληλα. Ολοένα πιο απαξιωμένοι στα μάτια του κοινού λόγω της, αρκετά συχνής, ταύτισής τους με επιλογές της κεντρικής πολιτικής εξουσίας ή με παράγοντες της πολιτικής σκηνής ή με τα οικονομικά συμφέροντα επιχειρηματικού των ιδιοκτητών των ΜΜΕ στα οποία εργάζονται, οι δημοσιογράφοι αντιμετωπίζονται ως «ενδιάμεσοι» μεταφοράς προς τις «μάζες» επιλεγμένων στοιχείων και όχι ως τα δρώντα εκείνα υποκείμενα που καταγράφουν στοιχεία όπως τα βλέπουν και τα αντιλαμβάνονται, προφανώς μέσα από την οπτική τους αλλά σίγουρα με την μέγιστη δυνατή προσπάθεια ενημέρωσης του ευρύ κοινού για το τι πραγματικά συμβαίνει.
Συνήθως οι ίδιοι δημοσιογράφοι γίνονται αποδέκτες της απαξίωσης και της χλεύης με το κοινό να τους προσάπτει την ευθύνη της επιλογής να διαδραματίσουν το ρόλο αυτό. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν ισχύει η προσέγγιση αυτή, είναι γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις, αποφασίζουν άλλοι για το πώς θα κάνει ο δημοσιογράφος ένα ρεπορτάζ. Και εναπόκειται σε αυτόν απλώς αν θα υποταχθεί ή όχι, με την αρνητική του απάντηση φυσικά να έχει συχνά συνέπειες που επηρεάζουν την ίδια την επιβίωσή του όχι μόνο στο χώρο της δημοσιογραφίας αλλά και υπό τη θεμελιώδη βιολογική της έννοια. Γι αυτό και τα «όχι» στις προαναφερόμενες περιπτώσεις ξεχωρίζουν από την μαζική ροή και αξίζουν, τουλάχιστον, της προσοχής και του σεβασμού όλων.
by leeterri, flickr
Μια τέτοια περίπτωση «όχι» είναι η Marie Roussel από το γαλλικό τηλεοπτικό δίκτυο France 3, την οποία μας γνώρισε με ανάρτησή της στο facebook η Ελληνίδα δημοσιογράφος στη Γαλλία, Μαρία Δεναξά, η οποία είναι η δημιουργός και του σύντομου κειμένου που ακολουθεί, όπως και του video που ακολουθεί με ελληνικούς υπότιτλους. Δανειζόμαστε από την Μαρία Δεναξά και από το κανάλι της στο youtube DVN Denaxa Video News και τον τίτλο.
«Στην μαύρη εποχή για την πραγματική δημοσιογραφία που εκλείπει, καθώς οι δημοσιογράφοι για να επιβιώσουν, είτε θα πρέπει να αφηγούνται το ίδιο μυθιστόρημα, είτε θα πρέπει να εξειδικευτούν στα «Νουνού και Light», εξακολουθούν να υπάρχουν δημοσιογράφοι που ξεχωρίζουν και τολμούν να υψώνουν τη φωνή.
Στη Γαλλία, ο Μακρονισμός ελέγχει τα πάντα, πόσο μάλλον την ενημέρωση η οποία αρχίζει κι εδώ να κιτρινίζει. Οι πραγματικές ειδήσεις υποβαθμίζονται.
Το δόγμα της «ενιαίας σκέψης» πρέπει να επικρατήσει, ώστε να περιοριστούν στο ελάχιστο οι αντιδράσεις σ’ αυτά που έρχονται.
