Πρώτα τα γεγονότα! Και το γεγονός ήταν η ακόλουθη αναφορά του Νίκου Αγγελίδη, σχετικά με τις γαλλικές εκλογές: «Είναι πολλοί που λένε ότι μεταξύ δύο πολύ κακών υποψηφίων, επικράτησε ο λίγο χειρότερος…».
Τι ήθελε να το πει… Ακολούθησε ανακοίνωση του Ποταμιού, που αναδημοσιεύουμε, της ΝΔ στο ίδιο κλίμα και στη συνέχεια απάντηση της ΕΡΤ, ακόμη και της ΠΟΣΠΕΡΤ! Προφανώς κι όλοι δικαιούνται να έχουν άποψη για το τι λένε οι δημοσιογράφοι και μάλιστα όχι μόνο της ΕΡΤ, αλλά και των ιδιωτικών Μέσων. Κόμματα, συνδικάτα, ειδικοί και πολίτες διατηρούν το δικαίωμα να κρίνουν δημοσιογράφους και Μέσα για τις ειδήσεις που ιεραρχούν, τις απόψεις που υιοθετούν, την κάλυψη που προσφέρουν, τους φιλοξενούμενους που καλούν κι άλλα πολλά. Υπό δύο αυστηρές προϋποθέσεις όμως: Πρώτον, να μην αλλοιώνουν την είδηση ή το σχόλιο που διατυπώθηκε και δεύτερον, ο λειτουργός του Τύπου να κρίνεται στο πλαίσιο των κανόνων δεοντολογίας του επαγγέλματος.
Ο πρώτος κανόνας παραβιάστηκε ασύστολα στην περίπτωση της ΕΡΤ. Ποτάμι και ΝΔ δεν έκριναν ό,τι είπε ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ, αλλά, κατά παράβαση κάθε δεοντολογίας, μια δική τους εκδοχή. Επί της ουσίας αντέδρασαν σε μια θέση και βιάστηκαν να τη στιγματίσουν «πυροβολώντας» τον φορέα της, με σκαιούς χαρακτηρισμούς, επιφυλάσσοντας για τη θέση του τον ρόλο του φερέφωνου. Ο,τιδήποτε ξεφεύγει από το προφανές και το κοινότοπο, κάθε σχόλιο που επιχειρεί να συνθέσει και να αναλύσει ρίχνεται στην πυρά. Τέτοια δημοσιογραφία όμως κανείς δε θέλει…
Έκρηξη αντιδράσεων
Ανακοινώσεις
Το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε με τηλεοπτικό σχόλιο και ανάρτηση του Στ. Θεοδωράκη στο Twitter ο οποίος επιτέθηκε στον δημοσιογράφο της ΕΡΤ Ν. Αγγελίδη, φτάνοντας στο σημείο να αναρωτηθεί: «Φασίστας ή ανόητος κ. Ταγματάρχη»;
Ακολούθησε ανακοίνωση του Ποταμιού, που μεταξύ άλλων έλεγε:
«Άλλο είδηση, άλλο σχόλιο, άλλο ρεπορτάζ, άλλο διαδόσεις και άλλο ψέμα. Ορισμένοι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ φαίνεται να μην μπορούν να ξεχωρίσουν αυτές τις έννοιες. Και στις γαλλικές εκλογές πήραν ξανά τον κατήφορο. Μίλησαν για την “κρυφή προσωπική ζωή” του Εμμανουέλ Μακρόν, για την “ύποπτη χρηματοδότηση” του, για τις “σχέσεις του με τις τράπεζες”, για τις “νεοφιλελεύθερες ιδέες” του. Όλα αυτά δηλαδή που έλεγε και ξανάλεγε η εκπρόσωπος πασών των λαϊκιστών κυρία Λεπέν. Η οποία στα ίδια “ρεπορτάζ” συνοδευόταν συνήθως με το προσωνύμιο “άφθαρτη”.
Έχει όμως το δικαίωμα ένας δημοσιογράφος της ΕΡΤ να είναι με την Λεπέν; Και βέβαια έχει. Αλλά στο παραβάν ή στον ελεύθερο χρόνο του. Όταν είναι στον “αέρα” της δημόσιας τηλεόρασης πρέπει να προβάλει τεκμηριωμένες απόψεις και στην περίπτωση που θέλει να αναφέρει κάτι ακραίο και αρνητικό είναι υποχρεωμένος να αναφέρει την πηγή. Όλα αυτά βέβαια τα γνωρίζουν κάποιοι άλλοι δημοσιογράφοι και εργαζόμενοι της ΕΡΤ. Μπορεί να είναι λίγοι (όπως λίγοι ήταν και οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ) αλλά αξίζει να τα υπερασπιστούν και τελικά να αντισταθούν στις εμμονές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ».
Στη συνέχεια ήταν η σειρά της ΝΔ να ρίξει την πέτρα του αναθέματος: «Οι πολιτικές αθλιότητες της ΕΡΤ συνεχίζονται. Σήμερα, προσπάθησαν να εξισώσουν το νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της Γαλλίας Εμ. Μακρόν με την επικεφαλής των ακραίων εθνικιστών και πολέμια της ΕΕ κυρία Λεπέν».
Στην αντιπαράθεση μπήκε και η διοίκηση του ραδιομεγάρου που τόνισε σε ανακοίνωσή της ότι «είναι ξεκάθαρη και στον πιο δύσπιστο πολίτη, η πρόθεση να αποδομηθεί κάθε προσπάθεια της ΕΡΤ να επιτελέσει το ρόλο της στην ενημέρωση».
Άγνοια ή πολιτική τραγωδία;
Του Νίκου Αγγελίδη
Φασίστας. Βαριά κουβέντα… Δεν την εκστομίζεις εύκολα… Oύτε και την ακούς, άλλωστε. Δεν είναι από εκείνες που πετάς για να κάνεις την δουλειά σου και μετά εξαφανίζεται, όπως και εσύ μαζί με δαύτη…
Μια Δευτέρα, κίνησα για την δουλειά… Δημοσιογράφος είμαι, από αυτούς που δεν υπηρετούν το σύστημα. Παλεύω καθημερινά γι’ αυτό.
Παρεξηγημένη λέξη, έννοια και επάγγελμα ο δημοσιογράφος… Κάποιοι, λίγοι, ρομαντικοί λέμε ότι αντιστεκόμαστε. Κρινόμαστε καθημερινά γι’ αυτό.
Εκεί που συζητούσα – που λέτε – με την καλή συνάδελφο Κάλλη Λέκκα από το τμήμα των Διεθνών της ΕΡΤ, μου καρφώθηκε η φαεινή ιδέα να αναφέρω, με παραπομπή, σημειώνω, τα σχόλια ειδικών, αναλυτών και πολιτικών σχολιαστών για το δίδυμο που διεκδίκησε την προεδρία της Γαλλίας.
«Πολλοί λένε» είπα «ότι η Γαλλία έμεινε με δυο πολύ κακούς υποψήφιους από τους οποίους επικράτησε ο λιγότερο χειρότερος, ο εκπρόσωπος του τραπεζικού συστήματος, απέναντι στην νεοφασίζουσα υποψήφια των ακροδεξιών».
Αυτό ήταν… Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. Από τον άλλοτε κορυφαίο (23.000 ευρώ το επεισόδιο στην ΕΡΤ) δημοσιογράφο Σταύρο Θεοδωράκη, νυν πολιτικό(!) και στην συνέχεια από την αξιωματική αντιπολίτευση που ούτε και αυτή μπήκε στην διαδικασία να διασταυρώσει την είδηση… Δημοσιογραφική άγνοια ή πολιτική τραγωδία;
Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να δει και να ακούσει τι είχε πει αυτός ο τύπος στο γυαλί. Έπεσαν με τη μια μπαλοθιές…
Αυτή είναι δημοκρατία… Νέα ή παλαιά ή βαθυστόχαστη (…) όποια και να ‘ναι σας την χαρίζω. Κρατήστε την, όσοι ποθείτε και βολεύεστε με το σύστημα που υπηρετείτε και εξυπηρετείτε, κι αφήστε μια μικρή ή μεγάλη ομάδα της κοινωνίας μας, να εκφράζεται, να μιλάει και να καταγγέλλει όσα κατάπτυστα βλέπει γύρω της.
Καληνύχτα λοιπόν στους φασίστες («πολιτικούς» ή «δημοσιογράφους» ή «ότι να’ ναι κι όπως να’ ναι»…) στο μέτρο που δεν ανέχονται και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τον ελεύθερο λόγο, την ελεύθερη σκέψη. Θα μας συναντούν συνέχεια στον δρόμο τους…