Tης Σοφίας Ιορδανίδου*
Με το βλέµµα ανατολικά…
Περνάμε και θα περνάμε στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου συνεχείς θύελλες – ή φουσκοθαλασσιές που υπόσχονται/απειλούν να μεταβληθούν σε θύελλες -, οι οποίες σχετίζονται με τη συνολική ματιά του διεθνούς συστήματος. Όμως, ο τρόπος με τον οποίο ο μαγικός κήπος των μήντια προσεγγίζει την περιοχή χωλαίνει χαρακτηριστικά. Ενδεικτικά:
- Η όλη περιοχή – ας πούμε, η Ανατολική Μεσόγειος και η Εγγύς Ανατολή – εγκαταστάθηκε και πάλι στην επικαιρότητα, όχι μόνο λόγω των πολεμικών αναμετρήσεων.
- Η νέα αμερικανική Διοίκηση – η «εποχή Τραμπ» – αναζητά με νέους τρόπους και μεθόδους τον βηματισμό της στην περιοχή. Η φιλο-Ισραηλινή προκατάληψη του νέου Προέδρου υπόσχεται να πάει τα πράγματα ακόμη πιο πέρα, όσον αφορά την παραδοσιακή φιλο-Ισραηλινή στάση των ΗΠΑ.
- Η Συρία παραμένει «σαν γραβιέρα»: ένα έδαφος με επικίνδυνα κενά, με διεκδίκηση πολλών και διαφόρων. Οι Κουρδικές οντότητες, η Ισλαμιστική διεκδίκηση, η Ρωσική/μετα-Σοβιετική παρουσία/απουσία, οι Αμερικανικές διεκδικήσεις – και, φυσικά, η Τουρκική αμφιθυμία.
- Το Ισραήλ, τώρα. Επαναπροσδιορίζεται; Καιροφυλακτεί; Μετρά το έδαφος; Κτίζει συμμαχίες; Τις ανατρέπει; Πάντως σίγουρα συνεχίζει να παίζει σημαντικό ρόλο – όχι πάντα σαφή.
- Εκεί προσέρχεται και η Τουρκία. Που κατόρθωσε μέσα σε λίγους μήνες να ανατρέψει κάθε αίσθηση και αντίληψη για τη στρατηγική, τις τακτικές και τις προοπτικές της.
- Να σημειωθούν κάπου εδώ και οι τριμερείς/τετραμερείς συζητήσεις μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου(-Ιορδανίας/Λιβάνου).
- Ασφαλώς προστίθεται η ενεργειακή διάσταση, που συνεχώς και επίμονα έρχεται στο προσκήνιο: το Αιγυπτιακό Zohr, τα Ισραηλινά Λεβιάθαν και Ταμάρ, το Κυπριακό Αφροδίτη, ακόμη περισσότερο η τωρινή Κυπριακή προσδοκία με Total και Exxon/Mobil+Qatar. Και δεν μπορεί να αγνοηθεί ο μόλις μέχρι «χθες» CEO της Exxon/MobilRexTillerson, ήδη ForeignSecretary των ΗΠΑ!…
