ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ
Θα μπορούσε να ήταν τίτλος ταινίας. Έξι άδειες, όσες ήταν και οι αιτήσεις για τηλεοπτικές άδειες πανελλαδικής εμβέλειας που κατατέθηκαν τελικά, σηματοδοτώντας την επιτυχή έκβαση της πρώτης φάσης της νέας δημοπράτησης μέσω του ΕΣΡ, και μία κηδεία, αυτή του Mega. Ένα τέλος, εντελώς άδικο γιατη θριαμβευτική πορεία και την αναντικατάστατη συμβολή του, που επήλθε μετά από έναν μακρύ επιθανάτιο ρόγχο, ο οποίος κράτησε σχεδόν δύο χρόνια. Το τυπικό τέλος αυτής της πορείας επήλθε με αφορμή την απόφαση των μεγαλομετόχων του καναλιού να μη συμμετάσχουν στον διαγωνισμό που έληξε στις 11 Ιανουαρίου 2017.
Με αφορμή πάντως τους τίτλους τέλους που πέφτουν στο Mega θυμηθήκαμε μιαν ακόμη, πολύ σύγχρονη επιτυχία του Χόλυγουντ, την ταινία Post του Στίβεν Σπίλμπεργκ, με τη Μέριλ Στριπ και τον Τομ Χανκς. Η ομοιότητα του Mega με την κινηματογραφική Post, σχετίζεται με την ικανότητα των μεγάλων δημοσιογραφικών οργανισμών, όπως ήταν επί δεκαετίες το Mega, να προάγουν την ενημέρωση! Το Mega άνοιξε νέους δρόμους στην τηλεοπτική ενημέρωση και ανέβασε ψηλά
τον πήχη του ανταγωνισμού, με αδιάψευστο μάρτυρα τα ποσοστά τηλεθέασής του. Εξίσου καταλυτικά επέδρασε και στην ψυχαγωγία! Καθόλου τυχαίο ότι «έκανε νούμερα» ακόμη και με τις επαναλήψεις.
Η αποτίμηση της συμβολής του Mega, όχι μόνο στην ενημέρωση των πολιτών, αλλά και στην ελληνική δημοσιογραφία, είναι μιαηράκλεια προσπάθεια που θα απαιτήσει πολύ χρόνο. Κι αυτό λόγω των «πολλών εποχών» από τις οποίες πέρασε το Mega, απ’ όπου δεν έλειψε ακόμη και η μεροληψία στη μεταφορά των πολιτικών απόψεων, με αποτέλεσμα το κανάλι συχνά να γίνεται στόχος κριτικής. Άλλες φορές βάσιμης, άλλες φορές όχι…
Με τo κλείσιμο του Mega κλείνει ουσιαστικά ένας κύκλος ανάπτυξης των ελληνικών media, που τα έφερε στη νέα εποχή. Καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι αυτός ο κύκλος κλείνει ταυτόχρονα με την αλλαγή σελίδας στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και την εγχώρια οικονομία. Με την περίπτωση του Mega αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά και με δραματικό τρόπο ότι Μέσα ενημέρωσης, πολιτική και οικονομικό σύστημα αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. Μάρτυρας η κρίση δημόσιου χρέους, που έστειλε εκτός «αγωνιστικού χώρου» γιγαντιαίους ομίλους με πολυσχιδή δραστηριότητα, η κατάρρευση του παλιού πολιτικού συστήματος, με κορυφή του παγόβουνου τη συντριβή του ΠΑΣΟΚ, και η αναμόρφωση του μηντιακού τοπίου με την επιχείρηση επιβολής της νομιμότητας στις τηλεοπτικές συχνότητες, να αποτελεί κορυφαία στιγμή του νέου ενημερωτικού χάρτη.
Όχι όμως και μοναδική. Η θεαματική πτώση της κυκλοφορίας των εφημερίδων κι η ακόμη θεαματικότερη πτώση της αξιοπιστίας τους, ο κατακερματισμός του κοινού–στόχου της ενημέρωσης, η ανάδυση του διαδικτύου ως πηγής πληροφόρησης κ.ά. θα άλλαζαν την ελληνική ενημέρωση, ακόμη κι αν δεν υπήρχε κρίση και το ΠΑΣΟΚ συνέχιζε να αποτελεί σταθερά του κομματικού συστήματος…
Όλα τα παραπάνω ουδόλως απασχολούν τους 420 εργαζομένους του καναλιού, που αξίζουν το σεβασμό όλων μας για την απόφασή τους να κρατήσουν, απλήρωτοι επί 16 μήνες, ανοικτό το κανάλι κι έτσι να κερδίζουν ζεστό χρήμα οι τράπεζες και οι μέτοχοι με μηδενικό εργασιακό κόστος. Τουλάχιστον 50 εκατ. ευρώ εισέπραξαν οι πιστώτριες τράπεζες από διαφημίσεις όλο το προηγούμενο διάστημα δείχνοντας, από μιαν άλλη οπτική γωνία, την «υπεραξία» που φέρει το κανάλι και την ικανότητα του να επιβιώσει! Αν…
* Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Δημοσιογραφίας και Επικοινωνίας στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου και Πρόεδρος του «AdvancedMedia Institute». Από το 2011 υπό την ευθύνη της, οργανώθηκε και λειτουργεί στο ΑΠΚΥ το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Επικοινωνία και Νέα Δημοσιογραφία».