Τι ρόλο έπαιξαν τα Μέσα Ενημέρωσης στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015; Υπάρχει ελευθερία του Τύπου; Γιατί «έπεσαν» έξω οι δημοσκοπήσεις; Οι πρωταγωνιστές των ημερών απαντούν.
Τρέλαινε, διαίρει και βασίλευε. Ψυχολογικοί μηχανισμοί της κρίσης.
Της Patricia Aufderheide* Στο παρελθόν, το θέμα της θεμιτής χρήσης εντασσόταν απλώς στην καθημερινή πρακτική της αίθουσας σύνταξης και δεν απασχολούσε τους δημοσιογράφους.
Της Νόρας Ράλλη* ∆οκίµια για το µηδέν, αλληγορία για το «Άλλο», µυθοπλασία για το περιθώριο: τρία βιβλία για µια εποχή πέρα από τα όρια
Tου Βασίλη Μουρδουκούτα* Είμαστε όλοι το ίδιο ελεύθεροι; Φτωχοί και πλούσιοι; Εργαζόμενοι και άνεργοι; «Δικτυωμένοι» και μη; Είναι κανείς ελεύθερος όταν αγωνίζεται για τα χρειώδη;
Του Βασίλη Σωτηρόπουλου* Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται η αντίκρουση ορισμένων παραδοχών που διαμορφώθηκαν τις τελευταίες δύο δεκαετίες από θεωρητικούς του κοινωνιολογικού μεταπολιτευτικού μοντέλου που επικράτησε στην Ελλάδα.
Tου Jack Shafer* Οι δημοσιογράφοι σκαρφίζονται ακόμα και σενάρια που θυμίζουν τις τηλεοπτικές «Επικίνδυνες Αποστολές» για να παγιδεύσουν τους παραβάτες, όπως στην περίπτωση της ChicagoSun-Times το 1978, η οποία αγόρασε ολόκληρο μπαρ στο κέντρο της πόλης, το ονόμασε TheMirage [Οφθαλμαπάτη] και το επάνδρωσε με τους ρεπόρτερ της.
Του Trevor Quirk* Η διαχωριστική γραµµή ανάµεσα στη δηµοκρατία και σε µια µελανότερη τάξη πραγµάτων είναι πιο λεπτή απ’ όσο νοµίζετε.
Από τους Andrew Bell και Edirin Oputu* Η πρόσφατη πληµµυρίδα βραβευµένων ταινιών οφείλει τα εύσηµα στους δηµοσιογράφους που έφεραν στο φως τις ιστορίες. Η διαδικασία με την οποία η δημοσιογραφία μετατρέπεται σε σενάρια του Χόλιγουντ βελτιώνεται από ταινία σε ταινία.
Της Edirin Oputu* Όταν ο αγώνας ενός ανθρώπου στη Συρία γίνεται ρεπορτάζ, τέχνη και ιστορία
Του Bill Marx* Οι πικρόχολοι παλικαρισμοί των δημοσιογραφικών κειμένων του και οι ανατριχιαστικά ρεαλιστικές πολεμικές ιστορίες του, τού προσέδωσαν παρατσούκλια όπως «ο πικρόχολος Bierce» και «ο τοπογράφος του διαβόλου».
Του Jay Α. Fernandez* Παραδοσιακά, η αξία των δημοσιογράφων του κινηματογράφου απορρέει από το γεγονός ότι βρίσκονται εκεί όπου ο μέσος αναγνώστης δεν μπορεί να πάει, συζητούν με ταλαντούχους ανθρώπους που οι σινεφίλ δεν συναντούν ποτέ, μαθαίνουν πράγματα που ο κοινός παρατηρητής δεν πρόκειται ποτέ να ακούσει.