Ο Παναγιώτης Φωτεινόπουλος* φιλοτεχνεί τα «πορτρέτα» των τεσσάρων επιχειρηματιών που έφτασαν κοντά στο να γίνουν οι τέσσερις «καναλάρχες» της χώρας, παρουσιάζοντας την επιχειρηματική τους πορεία και τις σχέσεις τους με το πολιτικό σύστημα.
Ο Αχιλλέας Κ. Αιμιλιανίδης* παρεμβαίνει με ένα ιστορικά φορτισμένο κείμενο για την πορεία των διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό.
Ο KylePope*, σε άρθρο-καταπέλτη για τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η σύγχρονη δημοσιογραφία, στηλιτεύει τους συναδέλφους του που περιγέλασαν τους υποστηρικτές του Τραμπ αντί να τους αναζητήσουν και να μιλήσουν μαζί τους.
Του Μιχάλη Γουδή * Hostwriter: το ρεπορτάζ συναντά τον… καναπέ
Το ψυχολογικό στοιχείο που συχνά θεωρείται ότι δεσπόζει στην τρέχουσα περιγραφή της κρίσης είναι ο φόβος, που συναρτάται με την αποκαλούμενη «διαχείριση φόβου» ως κύριο εργαλείο διακυβέρνησης. Ωστόσο, μια εμπεριστατωμένη θεώρηση της κατάστασης αποκαλύπτει ότι τα δεσπόζοντα ψυχολογικά συστατικά της κρίσης είναι άλλης τάξης.
Ο διάσηµος αµερικανός κοινωνιολόγος και ιστορικός σε αποκλειστική
δήλωσή του στη ∆ηµοσιογραφία σχολιάζει τη συγκυρία
Του ∆ώρου ∆ωροθέου* Με το σύνθημα Επικοινωνώ, δικτυώνομαι, δημοσιεύω, το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών (ΜΠΣ) Επικοινωνία και νέα Δημοσιογραφία του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου (ΑΠΚΥ), υποδέχεται τους φοιτητές του για την ερχόμενη ακαδημαϊκή χρονιά.
Του Θανάση Βασιλείου* Εκπρόσωποι της δηµοσιογραφίας, της λογοτεχνίας και των επιστηµών αναφέρονται στην ελευθερία της έκφρασης και τα όριά της
Η έρευνα και η καινοτομία δεν θα μπορούσε να λείπει από ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα Επικοινωνίας και Δημοσιογραφίας. Ήδη έχουν κατατεθεί 4 ερευνητικές προτάσεις, ενώ οι πρώτοι τρείς διδακτορικοί φοιτητές του προγράμματος ενισχύουν την ερευνητική δραστηριότητα του προγράμματος που αυξάνεται χρόνο με το χρόνο.
Η Χρύσα Δαγουλά* αναλύει την έννοια της πολιτικής στήριξης (politicalendorsement) και πώς και πόσο επηρεάζει την αμεροληψία των ΜΜΕ και την ιδεολογία της δημοσιογραφίας.
Η Λένα Αργύρη* εξηγεί γιατί είναι «Άγνωστη χώρα η “Νέα Αμερική” του Τραμπ» και επιχειρεί να ιχνηλατήσει τις πολιτικές κατευθύνσεις του νέου προέδρου, παραθέτοντας ταυτόχρονα την παρακαταθήκη που ήδη άφησε στον πολιτικό λόγο με τη νομιμοποίηση της ακρότητας και του κυνισμού.
Η Σοφία Ιορδανίδου* επαναφέρει στο Editorial το αίτημα για έναν νέο δημόσιο λόγο.