Ο KylePope*, σε άρθρο-καταπέλτη για τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η σύγχρονη δημοσιογραφία, στηλιτεύει τους συναδέλφους του που περιγέλασαν τους υποστηρικτές του Τραμπ αντί να τους αναζητήσουν και να μιλήσουν μαζί τους.
Σήμερα οι εταιρείες ανταγωνίζονται για να διευρύνουν το κοινό τους με μια επιθετική αφηγηματική στρατηγική. Το καλύτερο μάρκετινγκ περιεχομένου συνδυάζει την είδηση, τη διαφήμιση, και τη συμμετοχή του καταναλωτή τόσο επιδέξια ώστε να μην μπορεί να ταξινομηθεί. Για ποιους χτυπά η καμπάνα;
Της Chava Gourarie*Κάτι αλλάζει στα γυναικεία διαδικτυακά μέσα. Η ειδησεογραφία κερδίζει έδαφος ή εισχωρεί έξυπνα ανάμεσα σε πιο ελαφριά θέματα. Έρευνες δείχνουν ότι η νέα γενιά αναζητά δημοσιογραφικό περιεχόμενο και αρκετοί εκδότες το βλέπουν αυτό σοβαρά.
Ο πόλεμος των Μέσων στη Συρία: «Κάθε στρατιωτική μονάδα έχει το δικό της κανάλι στο YouTube, το δικό της μουσικό σήμα και το δικό της ολοκληρωμένο δίκτυο στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης». Επίσης, το τηλεοπτικό σκηνικό περιγράφει τη διαίρεση της χώρας. Από την Elizabeth Dickinson.
Tου Jack Shafer* Οι δημοσιογράφοι σκαρφίζονται ακόμα και σενάρια που θυμίζουν τις τηλεοπτικές «Επικίνδυνες Αποστολές» για να παγιδεύσουν τους παραβάτες, όπως στην περίπτωση της ChicagoSun-Times το 1978, η οποία αγόρασε ολόκληρο μπαρ στο κέντρο της πόλης, το ονόμασε TheMirage [Οφθαλμαπάτη] και το επάνδρωσε με τους ρεπόρτερ της.
Από τους Andrew Bell και Edirin Oputu* Η πρόσφατη πληµµυρίδα βραβευµένων ταινιών οφείλει τα εύσηµα στους δηµοσιογράφους που έφεραν στο φως τις ιστορίες. Η διαδικασία με την οποία η δημοσιογραφία μετατρέπεται σε σενάρια του Χόλιγουντ βελτιώνεται από ταινία σε ταινία.
Της Edirin Oputu* Όταν ο αγώνας ενός ανθρώπου στη Συρία γίνεται ρεπορτάζ, τέχνη και ιστορία
Του Bill Marx* Οι πικρόχολοι παλικαρισμοί των δημοσιογραφικών κειμένων του και οι ανατριχιαστικά ρεαλιστικές πολεμικές ιστορίες του, τού προσέδωσαν παρατσούκλια όπως «ο πικρόχολος Bierce» και «ο τοπογράφος του διαβόλου».
Του Jay Α. Fernandez* Παραδοσιακά, η αξία των δημοσιογράφων του κινηματογράφου απορρέει από το γεγονός ότι βρίσκονται εκεί όπου ο μέσος αναγνώστης δεν μπορεί να πάει, συζητούν με ταλαντούχους ανθρώπους που οι σινεφίλ δεν συναντούν ποτέ, μαθαίνουν πράγματα που ο κοινός παρατηρητής δεν πρόκειται ποτέ να ακούσει.
Της Edirin Oputu * Κάθε φορά που ταινίες και τηλεοπτικές σειρές σκιαγραφούν το πορτρέτο μιας θεληματικής και θαρραλέας γυναίκας, σχεδόν πάντοτε είναι δημοσιογράφος. Ως φόρο τιμής, λοιπόν, προς τη Murphy, χαιρετίζουμε και άλλα τολμηρά κορίτσια του Τύπου, της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου.
Του Eric Alterman* Παρακολουθούμε το μόχθο της έρευνας, της συγκέντρωσης πληροφοριών και της κατασκευής μιας ιστορίας βήμα βήμα· την προσπάθεια να καταλάβουν ποιος λέει ψέματα και γιατί, πώς να κοινοποιήσουν κάτι χωρίς να αποκαλύψουν όλα τα στοιχεία τους, και έπειτα πώς να χειριστούν με επιδεξιότητα τη χοντροκεφαλιά των τηλεοπτικών αρμοδίων προκειμένου να χτίσουν το καλύτερο δυνατό μηχανισμό προβολής της δουλειάς τους.
Του Ellia Altman* Η αρθρογραφία του Albert Camus, πολύ περισσότερο από τα διάσηµα µυθιστορήµατά του, αποκαλύπτει την εξέλιξη του στοχασµού του για τη ζωή και τον τρόπο που πρέπει κανείς να ζει.