10 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Λισσαβόνας είναι ξεκάθαρο ότι η ΕΕ δεν έχει αναδειχθεί σε καθοριστικό «παίκτη» στη διεθνή σκηνή.
του Δημήτρη Τσαϊλά* Η εθνική ασφάλεια επιτυγχάνεται εξαιτίας της ικανότητας ενός έθνους να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις απειλές για την επιβίωση και τα συμφέροντά του υπό όλες τις πιθανές συνθήκες. Η επίτευξη εθνικής ασφάλειας εξαρτάται από την ύπαρξη εθνικής στρατηγικής η οποία ενσωματώνει πολιτικές, στρατιωτικές, οικονομικές και άλλες επιμέρους στρατηγικές, όπως εκείνες που σχετίζονται με κοινωνικά,…
Την τελευταία εξαετία, οι όροι υβριδικός πόλεμος και υβριδικές απειλές έχουν εισβάλλει στην καθημερινότητά μας.
Ο Τραμπ, μετά την εκλογή του, προσδιόρισε ένα μπλοκ εχθρικών Μέσων ενημέρωσης καθώς εξαρχής θεώρησε ότι αυτά λειτουργούσαν υπονομευτικά ως προς τη διοίκησή του.
Στον αέρα πάνω από 1.200 εργαζόμενοι, 1 εκατ. δολ. ημερησίως εισαγόμενο συνάλλαγμα και μια αλυσίδα αξίας με 15.000 φυσικά και νομικά πρόσωπα
Η εθνική μας άμυνα πλέον φαίνεται ότι χρειάζεται να προσανατολιστεί στους αντιπάλους εναντίον της ελληνικής ευημερίας και ασφάλειας.
Ποια είναι όμως η ψυχολογική διαδικασία που επιτρέπει την χωρίς αντιδράσεις υιοθέτηση μιας εντολής, όπως αυτή που επιτάσσει τον εγκλεισμό καθενός στο σπίτι του;
Με ευθεία απειλή της Τουρκίας κατά της Ελλάδας και αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων ισοδυναμούν πλέον οι πράξεις του καθεστώτος Ερντογάν.
Ούτε το μεταναστευτικό και η συστροφή των ευρωπαϊκών κρατών στον εαυτό τους δεν είχε τόσο δραματικά αποτελέσματα όσο η πανδημία του κορονοϊού.
Μέσα σε 11 ημέρες η ζωή μας περιορίστηκε σε λίγα τετραγωνικά μέτρα, ενώ οι κοινωνικές μας ανάγκες έγιναν ανύπαρκτες.
Οφείλουμε να αποκτήσουμε έναν προσανατολισμό για να εξελιχθούμε σε γεωπολιτική δύναμη της Μεσογείου και του βαλκανικού χώρου.
Η Τουρκία έχει κηρύξει έναν υβριδικό πόλεμο κατά της Ευρώπης με «όπλο» ανθρώπινες ζωές.